Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych opublikował 12 grudnia sprawozdanie na temat stabilności finansowej, w którym ocenia ryzyko i słabości europejskich ubezpieczycieli i pracowniczych funduszy emerytalnych w trudnym krajobrazie ryzyka charakteryzującym się dużą niepewnością. Oprócz przeglądu ostatnich wydarzeń w opracowaniu przedstawiono również trzy analizy tematyczne.
Chociaż wpływ globalnych napięć na europejskie sektory finansowe był jak dotąd ograniczony, EIOPA uważa, że zagrożenia narastają. W rezultacie system finansowy jest podatny na nieprzewidziane zdarzenia, które mogą spowodować nagłe i daleko idące zmiany warunków makroekonomicznych.
Oba sektory działalności ubezpieczycieli oraz PFE są dobrze przygotowane do amortyzowania potencjalnych wstrząsów. Wskaźnik zagregowanych kapitałowych wymogów wypłacalności (SCR) europejskich ubezpieczycieli znacząco przekracza próg 100%. W II kw. mediana wskaźnika SCR działu I wynosiła 239,2 %, podczas gdy w dziale II osiągnęła poziom 212,6 %. Pozytywny jest również wskaźnik finansowania PFE. Fundusze oferujące programy o zdefiniowanym świadczeniu nieznacznie zwiększyły wskaźnik finansowania ze 119,8% na początku roku do 120,6% w II kwartale.
Trzy obszary potencjalnych ryzyk
Oprócz zmian sektorowych i podatności na zagrożenia w sprawozdaniu EIOPA na temat stabilności finansowej przyjrzano się również trzem zagadnieniom, które mają ogromne znaczenie dla ubezpieczycieli, pracowniczych funduszy emerytalnych i organów nadzoru.
- Podatności na zagrożenia związane z nieruchomościami: Ostatnie wydarzenia miały negatywny wpływ zarówno na ceny nieruchomości mieszkalnych, jak i komercyjnych. Chociaż zarówno ubezpieczyciele, jak i pracownicze fundusze emerytalne inwestują około 10% swoich aktywów w nieruchomości, analiza EIOPA wykazała, że nawet silny wstrząs na tym rynku miałby jedynie niewielki wpływ na sektory, z pewnymi indywidualnymi wyjątkami.
- Reasekuracja intensywna (lub finansowa) aktywów: Reasekuracja intensywna obejmuje przeniesienie zarówno ryzyka inwestycyjnego, jak i ubezpieczeniowego z cedenta na reasekuratora. Takie rozwiązanie pozwala cedentom na prowadzenie szczuplejszego bilansu, co zazwyczaj skutkuje wyższymi wskaźnikami wypłacalności. Jednocześnie takie transakcje wprowadzają również dodatkowe ryzyko kredytowe, prawne i operacyjne. Chociaż obawy dotyczące stabilności finansowej związane z reasekuracją intensywną aktywów wydają się na razie ograniczone, koncentracja tej działalności wśród kilku reasekuratorów – często z alternatywnymi modelami biznesowymi i w konkretnych jurysdykcjach offshore – uzasadnia dalszą kontrolę nadzorczą.
- Europejskie ramy oceny ryzyka systemowego (SRAF): W ostatniej analizie opisano aspekty metodologiczne i organizacyjne SRAF oraz przedstawiono główne źródła ryzyka systemowego zidentyfikowane w 2024 r. dla europejskiego sektora ubezpieczeń na podstawie danych z systemu Wypłacalność II na koniec 2023 r. oraz danych makroekonomicznych i danych dotyczących rynków finansowych do końca lipca 2024 r. Obejmują one rosnące ryzyko związane ze wzajemnymi powiązaniami między różnymi podmiotami finansowymi ze względu na wzrost sprzedaży swapów ryzyka kredytowego i ogólnej pozycji ubezpieczycieli w instrumentach pochodnych, a także pojawiające się ryzyka, takie jak ryzyko klimatyczne, cyfrowe i cybernetyczne.
(AM, źródło: EIOPA)
