Nawet pośrednik sprzedający polisy jako dodatek do swoich produktów lub usług może być zobowiązany do wdrożenia unijnego rozporządzenia DORA. Nowe regulacje dotyczą bowiem m.in. pośredników oferujących ubezpieczenia uzupełniające. Zwolnieni są jednak mikro-, mali i średni przedsiębiorcy.
Listę podmiotów zobowiązanych do stosowania DORA można odnaleźć w art. 2 ust. 1 tego rozporządzenia. Oprócz zakładów ubezpieczeń i reasekuracji znajdują się na niej także pośrednicy ubezpieczeniowi, pośrednicy reasekuracyjni i pośrednicy oferujący ubezpieczenia uzupełniające.
Dobra wiadomość jest taka, że wszyscy ci pośrednicy nie muszą wdrażać DORA, jeśli są mikro-, małymi lub średnimi przedsiębiorstwami. Jeśli jednak firma ma zatrudnienie większe niż 250 osób lub równe tej liczbie albo roczny obrót powyżej 50 mln euro lub sumę aktywów powyżej 43 mln euro, nie będzie już średnim przedsiębiorcą. Tak klasyfikuje go ustawa z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, przy czym do oceny spełnienia parametrów zatrudnienia i obrotu bierze się ostatnie dwa lata.
Mali agenci mogą więc spać spokojnie. Czerwone światło powinno się jednak zapalić przedsiębiorcom, którzy prowadzą biznesy w innych branżach (np. motoryzacyjnej), a polisy sprzedają tylko dodatkowo. Mogą bowiem być agentami oferującymi ubezpieczenia uzupełniające zgodnie z ustawą z 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń. Pojęcie to definiuje art. 3 ust. 1 pkt. 1) tej ustawy. Agentem oferującym ubezpieczenia uzupełniające jest więc przedsiębiorca, którego podstawową działalnością nie jest dystrybucja ubezpieczeń, jednak sprzedaje polisy związane z dostarczanymi towarami lub świadczonymi usługami. Taki agent ma również podpisaną umowę agencyjną z zakładem ubezpieczeń i powinien być wpisany do rejestru agentów prowadzoną przez KNF.
Raporty do KNF
Nie zawsze sprzedaż ubezpieczeń uzupełniających kwalifikuje pośrednika jako agenta podlegającego pod powyższe regulacje. Spod regulacji ustawy o dystrybucji ubezpieczeń wyłączeni są bowiem ci, którzy sprzedają niższe i prostsze polisy. Dotyczy to np. polis, w których wysokość rocznej składki nie przekracza 600 euro i dotyczy ryzyk związanych z podróżami, np. z utratą lub uszkodzeniem bagażu.
Pracownicy odpowiedzialni za zgodność z regulacjami w firmach sprzedających ubezpieczenia uzupełniające powinni więc przede wszystkim odpowiedzieć sobie na pytanie, pod którą definicję pośrednika z ustawy o dystrybucji ubezpieczeń podlegają. Jeśli firma jest wpisana na listę agentów prowadzoną przez KNF, to jest duże prawdopodobieństwo, że należy wdrożyć DORA. Chyba że jest mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcą.
Z dostosowaniem się do wymogów unijnego rozporządzenia dot. operacyjnej odporności cyfrowej wiąże się dużo obowiązków, m.in. związanych z raportowaniem do KNF. Do 23 kwietnia 2025 r. należało przekazać do Komisji rejestr informacji w odniesieniu do wszystkich ustaleń umownych dotyczących korzystania z usług ICT świadczonych przez zewnętrznych dostawców usług ICT.
Katarzyna Borowska
radczyni prawna w Kancelarii RK Legal (www.rklegal.pl), doradza m.in. przy wdrażaniu regulacji, takich jak RODO, DORA, AI Act oraz przy zawieraniu umów z zakresu nowych technologii
