Zgodnie z ubiegłorocznymi zapowiedziami, Komisja Nadzoru Finansowego skierowała do ministra finansów autorski projekt nowelizacji ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej wraz z projektem nowego rozporządzenia dotyczącego zawierania przez zakłady ubezpieczeń umów, których przedmiotem są instrumenty pochodne, przy lokowaniu środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego. Regulacja ma na celu trwałe zwiększenie poziomu ochrony klientów polis z UFK, do poziomu występującego już na rynku funduszy inwestycyjnych otwartych.
Przygotowanie zmian ustawowych dotyczących „uefek” zapowiadał w 2021 roku przewodniczący KNF Jacek Jastrzębski.
– Zamierzamy również, zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, uporządkować kwestie, które ostatecznie znalazły się poza zakresem interwencji produktowej m.in. w wyniku uwzględnienia przez UKNF opinii EIOPA. Przygotowujemy stanowisko dotyczące sposobu prezentowania kosztów i opłat w umowach ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym oraz propozycję dotyczącą zmiany ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej zawierającą regulacje dotyczące działalności lokacyjnej związanej z produktami działu I grupy 3 – mówił szef KNF w październiku podczas otwarcia VIII Kongresu Polskiej Izby Ubezpieczeń.
Mechanizmy takie jak w FIO
Zgodnie z założeniami noweli, jej postanowienia mają ograniczyć poziom ryzyka inwestycyjnego, jakim mogą być obarczani klienci „uefek”. Realizacja tego celu ma odbyć się poprzez wprowadzenie ograniczeń i wymogów dotyczących działalności lokacyjnej ze środków UFK, analogicznych do stosowanych na rynku funduszy inwestycyjnych otwartych. W ocenie KNF przyjęcie zaproponowanych mechanizmów zapobiegnie praktykom zakładów ubezpieczeń w zakresie zarządzania aktywami UFK, które mogą powodować:
- występowanie zjawiska arbitrażu regulacyjnego,
- tzw. przepakowywanie złożonych i ryzykownych produktów i instrumentów rynku kapitałowego, niedostępnych klientom nieprofesjonalnym, w produkty ochronne z elementem inwestycyjnym, dystrybuowane i sprzedawane przez towarzystwa szerokiemu kręgowi osób fizycznych.
Kolejny ruch na rzecz klientów
Komisja przypomina, że projekt jest kolejnym jej działaniem, obok decyzji z 15 lipca 2021 r. dotyczącej zakazów w przedmiocie wprowadzania do obrotu, dystrybucji i sprzedaży umów ubezpieczenia na życie z UFK oraz wydanym 28 stycznia 2022 r. stanowiskiem dotyczącym sposobu prezentowania opłat w takich umowach, które ma na celu znaczące zwiększenie poziomu ochrony klientów takich polis. Równocześnie jest działaniem rekomendowanym przez Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA), który podczas notyfikacji decyzji o interwencji produktowej wskazał, że przyjęcie odpowiednich regulacji prawnych na poziomie krajowym będzie najlepszą odpowiedzią na identyfikowane w Polsce problemy związane z działalnością lokacyjną prowadzoną w ramach UFK.
Przepisy zgodne z prawem unijnym
Projekt proponowanej kompleksowej regulacji prawnej jest zgodny z art. 133 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. Wypłacalność II, który wskazuje, że państwo członkowskie UE może wprowadzić określone wymogi regulacyjne ograniczające rodzaje aktywów lub wartości odniesienia, z jakimi mogą być związane świadczenia wynikające z polisy, jeżeli ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający będący osobą fizyczną, pod warunkiem że wymogi te nie są bardziej restrykcyjne niż te przewidziane dla przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe.
Artur Makowiecki
news@gu.com.pl
