Jak podało Stowarzyszenie Polskich Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, Parlament Europejski zatwierdził porozumienie polityczne w sprawie przeglądu dyrektywy (2009/103/WE) dotyczącej ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, czyli dyrektywy w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych.
W ramach porozumienia uzgodniono art. 16a dotyczący narzędzi do porównywania cen ubezpieczeń komunikacyjnych. Artykuł zakłada, że państwa członkowskie mogą zdecydować się na certyfikację narzędzi umożliwiających konsumentom bezpłatne porównywanie cen, taryf i zakresu ubezpieczenia pomiędzy zakładami oferującymi OC ppm., które spełniają warunki określone w dyrektywie w sprawie przyrządów pomiarowych. Po uzyskaniu certyfikacji narzędzia te można określać mianem „niezależnych porównywarek cen ubezpieczeń komunikacyjnych”. Powinny one być niezależne od ubezpieczycieli, określać jasne i obiektywne kryteria, na których opiera się porównanie, być otwarte dla każdego zakładu oferującego OC ppm., zawierać oświadczenie, że ceny opierają się na dostarczonych informacjach i nie są wiążące dla ubezpieczycieli itp. Państwa członkowskie mogą również ustanowić publiczne narzędzia do porównywania cen, prowadzone przez organ publiczny.
Uzgodniono też definicję pojęcia „pojazd”. Pod tym pojęciem należy rozumieć:
(a) każdy pojazd silnikowy napędzany wyłącznie siłą mechaniczną na lądzie, ale nie poruszający się po szynach, o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej większej niż 25 km/h, lub o maksymalnej masie netto powyżej 25 kg i maksymalnej prędkości konstrukcyjnej powyżej 14 km/h;
(b) każdą przyczepę używaną z pojazdem, o którym mowa w lit. a), zarówno sprzężoną, jak i niesprzężoną.
Pojazdy napędzane silnikiem wyłącznie elektrycznym lub wyposażeniem pomocniczym są objęte definicją pojazdu.
Lekkie pojazdy elektryczne są wyłączone z zakresu stosowania dyrektywy w sprawie przyrządów pomiarowych, jeżeli nie są zgodne z definicją. Państwa członkowskie mają jednak możliwość wprowadzenia na mocy prawa krajowego wymogu posiadania komunikacyjnego ubezpieczenia OC w odniesieniu do wszelkiego sprzętu silnikowego używanego na lądzie, który nie jest objęty definicją „pojazdu”.
Porozumienie objęło też definicję „używania pojazdu”. Oznacza ono każde użycie pojazdu, które jest zgodne z jego funkcją jako środka transportu w momencie wypadku, niezależnie od cech i od terenu, na którym jest używany, oraz od tego, czy jest on nieruchomy, czy w ruchu. Akt nie ma zastosowania, jeżeli w chwili wypadku pojazd nie jest używany, ponieważ jego normalną funkcją jest wykorzystywanie go na przykład jako przemysłowego lub rolniczego źródła energii. W trakcie produkcji i transportu pojazdy nie pełnią funkcji transportowej. Powinno jednak istnieć OC z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej obejmujące szkody, które te pojazdy mogą wyrządzić.
PE zgodził się też na to, aby państwa członkowskie mogły wprowadzić ograniczone odstępstwa w odniesieniu do obszarów o ograniczonym dostępie, do których nie powinny mieć wstępu osoby nieupoważnione, na przykład obszarów i urządzeń w portach i portach lotniczych. Jeżeli zdecydują się na takie odstępstwo, powinny podjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia wypłaty odszkodowania w odniesieniu do wszelkich strat lub obrażeń. Podobne przepisy stosuje się do pojazdów, które nie zostały dopuszczone do ruchu na drogach publicznych zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego.
Państwa członkowskie muszą też podjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia wypłaty odszkodowania zgodnego z dyrektywą w sprawie przyrządów pomiarowych w odniesieniu do wszelkich strat lub szkód spowodowanych przez pojazdy, które są trwale lub tymczasowo wyrejestrowane. Podobne przepisy mają zastosowanie do pojazdów, które zostały formalnie wycofane z użytku.
Zwolnieniu podlegają pojazdy przeznaczone do sportów motorowych. Akt nie ma zastosowania do używania pojazdu w imprezach i działaniach związanych ze sportami motorowymi, w tym w wyścigach, zawodach, szkoleniach, testach i demonstracjach na ograniczonym i wyznaczonym obszarze, pod warunkiem że państwo członkowskie zapewni posiadanie przez organizatora danej działalności lub jakąkolwiek inną stronę alternatywnej polisy lub gwarancji obejmującej szkody wyrządzone osobom trzecim, z wyłączeniem uczestniczących kierowców i ich pojazdów. Takie wyłączone działania powinny odbywać się na ograniczonym i odgraniczonym obszarze tak, aby zwykły ruch drogowy, ludność lub jakakolwiek strona niezwiązana z działaniem nie mogła faktycznie lub potencjalnie korzystać z trasy, którą się porusza.
Porozumienie przewiduje, że państwa członkowskie powstrzymują się od przeprowadzania kontroli ubezpieczenia pojazdów. Kontrole są dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są niedyskryminujące, konieczne i proporcjonalne, stanowią część ogólnego systemu kontroli na terytorium danego kraju i nie wymagają zatrzymania pojazdu. W odniesieniu do gromadzenia danych, państwa przestrzegają zasad konieczności, proporcjonalności i celowości oraz ustalają proporcjonalny okres zatrzymywania danych.
Ustalono również, że państwa członkowskie dopilnują, aby zakłady ubezpieczeń lub inne podmioty były zobowiązane do przekazywania centrom informacyjnym numeru rejestracyjnego pojazdu, liczby polis obejmujących jego użytkowanie oraz nazwy ubezpieczyciela pokrywającego ryzyko, a także do informowania centrum informacyjnego o utracie ważności polisy lub o tym, że przestała ona obejmować zarejestrowany numer pojazdu. Stowarzyszenia krajowe mogłyby rozważyć wystąpienie z wnioskiem o umożliwienie pośrednikom dostępu do tych baz danych.
Porozumienie musi jeszcze zostać zatwierdzone przez Radę Ministrów UE, a następnie akt zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym UE. Dwadzieścia dni po publikacji dyrektywa wejdzie w życie. Państwa członkowskie UE będą miały 24 miesiące od daty wejścia w życie na transpozycję aktu do prawa krajowego i rozpoczęcie stosowania jego postanowień.
(AM, źródło: SPBUiR)
