Podmioty, które nie wdrożyły Pracowniczych Planów Kapitałowych z uwagi na prowadzenie Pracowniczych Planów Emerytalnych, co pół roku muszą sprawdzić, czy nadal przysługuje im zwolnienie z obowiązku prowadzenia PPK. Zależy to m.in. od partycypacji w PPE – przypomina PFR Portal PPK.
Decyzję o niestosowaniu ustawy o pracowniczych planach kapitałowych mógł podjąć podmiot należący do jednego z IV etapów wdrożenia systemu, jeżeli na dzień objęcia go ustawą o PPK prowadził pracowniczy program emerytalny, w którym uczestniczyło co najmniej 25% osób zatrudnionych, oraz naliczał i odprowadzał składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia.
Zwolnienie to nie jest jednak bezterminowe. Podmiot zatrudniający będzie zobowiązany utworzyć PPK, jeżeli – według stanu na 1 stycznia albo 1 lipca danego roku – w prowadzonym przez niego PPE jest mniej członków, niż wynosi wskazany limit. Jeżeli partycypacja w jednym ze wskazanych dni jest niższa niż 25%, zwolnienie danego podmiotu z obowiązku wdrożenia PPK przestaje obowiązywać od dnia następującego po tym dniu. Począwszy od tej daty, podmiot zatrudniający jest zobowiązany – w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy (90 dni) – zawrzeć w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych umowę o prowadzenie PPK oraz nie później niż na 10 dni roboczych przed upływem tego terminu umowę o zarządzanie PPK. Podmioty, które utraciły zwolnienie z obowiązku wdrożenia PPK 2 lipca, mają czas na zawarcie umowy o prowadzenie PPK do 10 października, a umowy o zarządzanie PPK do 26 września.
W ustawie o PPE przewidziano, że pracodawcy prowadzący program mają obowiązek, dwa razy w roku – do 31 stycznia i do 31 lipca – przekazać Polskiemu Funduszowi Rozwoju oświadczenie o liczbie swoich pracowników i uczestników PPE. Oświadczenie to zawiera informację o liczbę pracowników i uczestników PPE zatrudnionych u tego pracodawcy według stanu na 1 stycznia i na 1 lipca w danym roku kalendarzowym.
(AM, źródło: PFR Portal PPK)
