6 lipca zakończyły się konsultacje dotyczące zrównoważonego finansowania oraz obowiązku zakładów ubezpieczeń dotyczącego doradzania klientom w kwestiach społecznych i środowiskowych. To ważny krok, by dostosować włączenie zrównoważonego rozwoju do działalności instytucji finansowych. Iwona Szczęsna, ekspertka rynku ubezpieczeniowego i emerytalnego, przedstawia stanowisko PIU w konsultacjach rozporządzenia delegowanego do Solvency II.
Solvency II – istotne zmiany w działalności zakładów ubezpieczeń
Zapewnianie klientom jasnych porad na temat zagrożeń społecznych i środowiskowych oraz szans związanych z ich inwestycjami wymaga zmian nie tylko w obszarze dystrybucji produktów inwestycyjnych, ale i organizacji zakładu ubezpieczeń.
Zakłady ubezpieczeń będą musiały odzwierciedlić ryzyka dla zrównoważonego rozwoju w systemie zarządzania, jak również w ocenie ogólnych potrzeb w zakresie wypłacalności. Powinny na bieżąco oceniać nie tylko wszystkie istotne ryzyka finansowe, ale także ryzyka dla zrównoważonego rozwoju, które mogą mieć faktyczny lub potencjalnie istotny negatywny wpływ na wartość inwestycji. Zarządzanie ryzykiem będzie zawierało identyfikację i ocenę ryzyk dla zrównoważonego rozwoju, a aktuariusze będą musieli uwzględniać to ryzyko w ocenie niepewności związanej z szacunkami dokonanymi przy obliczaniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
Polityki wynagrodzeń zakładów ubezpieczeń powinny zawierać informacje o tym, w jaki sposób uwzględniają włączenie ryzyka dla zrównoważonego rozwoju do systemu zarządzania ryzykiem.
Zasada ostrożnego inwestora
Ponadto zasada ostrożnego inwestora, o której mowa w art. 132 dyrektywy Solvency II, wymaga, aby zakłady ubezpieczeń inwestowały wyłącznie w aktywa, których ryzyka mogą prawidłowo zidentyfikować, zmierzyć, monitorować, zarządzać, kontrolować i zgłaszać. Aby zapewnić skuteczne zarządzanie ryzykiem klimatycznym i środowiskowym przez zakłady ubezpieczeń, wdrożenie zasady ostrożnego inwestora powinno uwzględniać ryzyka dla zrównoważonego rozwoju, a zakłady ubezpieczeń powinny odzwierciedlać w procesie inwestycyjnym preferencje klientów dotyczące zrównoważonego rozwoju uwzględnione w procesie zatwierdzania produktu.
PIU zwraca uwagę na niespójne definicje
Aby rozporządzenie delegowane 2015/35/UE w odniesieniu do włączenia ryzyka zrównoważonego rozwoju do zarządzania zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji mogło pełnić swoją regulacyjną funkcję, ważne jest zapewnienie spójności definicji pomiędzy regulacjami. Ponadto ubezpieczyciele potrzebują elastyczności w reagowaniu na potrzeby swoich klientów. Dlatego produkty z artykułu 8 i 9 SFDR (tj. rozporządzenia delegowanego w sprawie ujawniania informacji dotyczących zrównoważonych inwestycji i ryzyka dla zrównoważonego rozwoju) powinny być w stanie odpowiedzieć na preferencje konsumentów dotyczące zrównoważonego rozwoju bez dalszych wymagań zaproponowanych w ramach Solvency II.
Jakiekolwiek zmiany definicji produktów z artykułu 8 powinny być dokonane w rozporządzeniu w sprawie ujawniania informacji (a nie w rozporządzeniu delegowanym Solvency II). Tak czy inaczej, do takiej zmiany powinno się przeprowadzić odpowiednią analizę skutków, w tym konsultacje publiczne.
Pozostawienie definicji preferencji w zakresie zrównoważonego rozwoju w obecnym kształcie spowoduje, że inwestorzy skoncentrują się na obecnych zrównoważonych produktach i zniechęci to ich do szerszego finansowania przejścia na zieloną gospodarkę.
Nowe czy stare ryzyko
W ustępie 1a) konsultowanego rozporządzenia w artykule 269 istotne ryzyka dla zrównoważonego rozwoju powinny być uwzględnione w ogólnej ocenie potrzeb w zakresie wypłacalności. Jednak ubezpieczyciele powinni mieć możliwość podjęcia decyzji, czy ORSA lub inny instrument jest właściwym miejscem do wychwytywania ryzyka dla zrównoważonego rozwoju.
Solvency II promuje już właściwe zarządzanie wszystkimi rodzajami ryzyka. Dlatego też powstaje pytanie, czy ryzyka dla zrównoważonego rozwoju to odrębne ryzyka, czy raczej materializują się one poprzez istniejące kategorie ryzyka. Jeśli to drugie, to należałoby rozpatrywać je na tym samym poziomie co inne ryzyka. W opinii PIU analiza ryzyka dla zrównoważonego rozwoju zależy od strategii zakładu ubezpieczeń oraz jego modelu biznesowego i powinna opierać się na efektach finansowych tego ryzyka.
Preferencje klienta a ostrożny inwestor
W celu poprawy wykonalności i spójności konieczne są dalsze prace nad artykułem 275a dotyczącym zasady ostrożnego inwestora. Wypłacalność II została zaprojektowana z myślą o ochronie ubezpieczającego i stabilności finansowej, dlatego w opinii PIU preferencje ubezpieczającego nie powinny być wprowadzane w tym artykule. W swoim stanowisku PIU wezwało do bardziej proporcjonalnej strategii inwestycyjnej w interesie ubezpieczających i akcjonariuszy. Zgodnie z zasadą ostrożnego inwestora ubezpieczyciele powinni brać pod uwagę wszystkie obecne lub potencjalnie istotne ryzyka finansowe, w tym ryzyko związane ze zrównoważonym rozwojem (a nie preferencje klienta).
Preferencje ubezpieczających w zakresie czynników ESG (environmental, social, governance) zdecydowanie lepiej pasują do przepisów dotyczących dystrybucji ubezpieczeń (IDD) niż Solvency II. Dlatego PIU zaproponowała usunięcie w artykule 275a ustępu drugiego.
Zielona fala stopniowo rozlewa się na wszystkie regulacje unijne, zwłaszcza że Bruksela chce odbudowywać gospodarkę europejską poprzez zielone inwestycje. PIU na bieżąco śledzi te prace i analizuje ich wpływ na branżę ubezpieczeniową. Deklaruje, że chce zapewnić zakładom ubezpieczeń realnych do spełnienia wymogów regulacyjnych. A także umożliwić im oferowanie klientom produktów, jakich potrzebują, uwzględniając ich preferencje w zakresie zrównoważonego rozwoju.
(KS, źródło: PIU)
