Pracownicze Plany Kapitałowe są najatrakcyjniejszym produktem długoterminowego oszczędzania w dobie niskich stóp procentowych. Najważniejsze bariery w jego rozwoju to brak zaufania oraz wiedzy i sprawności finansowej potencjalnych uczestników. Dla ich przełamania należy wprowadzić obowiązek przekazywania danych kontaktowych instytucjom zarządzającym, zaoferować zwolnienia podatkowe dla pracowników od wpłat pracodawcy oraz rozwiązania angażujące pracodawców w promowanie programu – wynika z badania Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami oraz Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych, przeprowadzonego wśród członków obu organizacji.
Instytucje finansowe zostały poproszone o ocenę atrakcyjności produktów długoterminowego oszczędzania i wskazanie, które z nich w dobie niskich stóp procentowych oferują najbardziej efektywną formułę dla oszczędzającego. W ramach tej oceny za najatrakcyjniejsze zostały uznane PPK, które zdobyły 59 punktów. Kolejne miejsca zdobyły PPE (56 pkt), IKZE (43 pkt), IKE (35 pkt) oraz dobrowolne pozaustawowe programy oszczędnościowe (24 pkt).
Z odpowiedzi ankietowanych wynika, że obecnie największą wartość dla uczestników niosą współfinansowane przez pracodawców programy zbiorowego oszczędzania. W pytaniu otwartym badane instytucje zostały poproszone o wskazanie barier w rozwoju PPK. Wśród odpowiedzi najczęściej pojawiał się wątek braku zaufania do systemu długoterminowych oszczędności (14 wskazań). Bardzo często wskazywano tu na efekt zmian w OFE z lat 2013–2014. Na kolejnych miejscach uplasował się brak wiedzy i sprawności finansowej potencjalnych uczestników programu (10) oraz brak zaangażowania pracodawców we wdrożenie PPK (3). Wśród innych barier (łącznie 3 odpowiedzi) wskazano pandemię, brak ulg dla pracodawców z wyższym poziomem partycypacji oraz krótki okres funkcjonowania PPK.
– Wiele lat rozmawialiśmy o potrzebie stworzenia w Polsce dobrego zbiorowego programu długoterminowych oszczędności, który będzie mógł stać się powszechny. Dziś już istnieje, funkcjonuje sprawnie, mimo wielu przeszkód, choćby tych związanych z pandemią i jej następstwami. Wszyscy jego interesariusze winni stale monitorować jego działanie, dyskutować o możliwościach jego udoskonalenia, a w razie potrzeby wprowadzać modyfikacje, które będą wspierać jego efektywność i podnosić poziom społecznego zaufania do niego – tłumaczy Małgorzata Rusewicz, prezes zarządu IZFiA i prezes IGTE.
Instytucje finansowe określiły również najbardziej potrzebne zmiany w PPK. Najczęściej wskazywano potrzebę wprowadzenia obowiązku przekazywania danych kontaktowych, takich jak email czy telefon, instytucjom zarządzającym, co pozwalałoby na sprawną i bezpośrednią komunikację z uczestnikami (85,7%). Ponadto respondenci wymieniali potrzebę zwolnień podatkowych dla pracowników od wpłat pracodawcy (78,6%) oraz rozwiązań w większym stopniu angażujących pracodawców w promowanie PPK (64,3%).
Blisko co trzecia instytucja podnosiła potrzebę wprowadzenia standardów prezentacji wyników inwestycyjnych czy rozwiązań w większym stopniu angażujących reprezentację pracowników w promowanie PPK wśród pracowników (oba wskazania po 28,6%). Jedynie 7,1% badanych rekomendowało wprowadzenie możliwości indywidualnego wyboru instytucji zarządzającej przez pracownika.
Ankietowani zostali również poproszeni o udzielenie informacji, czy rozważają oferowanie produktu w ramach PEPP według formuły zaproponowanej w projekcie ustawy. Jedynie 14,3% badanych odpowiedziało pozytywnie, 7,1% negatywnie, a zdecydowana większość (71,4%) nie potrafiła określić się w tej kwestii.
O badaniu:
Badanie „Wdrożenie PPK w II i III etapie” zostało przeprowadzone przez IZFiA oraz IGTE wśród członków obu organizacji w celu zebrania doświadczeń po kolejnych etapach wdrożenia PPK, wyciągnięcia z nich wniosków i na tej bazie przygotowania rekomendacji rozwoju systemu. Do badania użyto metody CAWI w dniach od 22 lutego do 22 marca 2021 roku na próbie 14 instytucji finansowych, TFI i PTE.
(AM, źródło: IGTE)
