18 października Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej odmówił podjęcia dwóch uchwał związanych z materią ubezpieczeniową. W obu przypadkach chodziło o odpowiedź na pytania sądów powszechnych.
W pierwszej ze spraw Sąd Okręgowy w Warszawie zwrócił się o rozstrzygnięcie wątpliwości w sprawie refundacji z OC posiadaczy pojazdów mechanicznych kosztów ekspertyz, jakie poniosły firmy skupujące wierzytelności od poszkodowanych z OC ppm. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2022 r., sygn. akt XXIII Ga 523/22, SO w Warszawie zwrócił się do Sądu Najwyższego z następującym pytaniem prawnym:
„Czy wydatki na ekspertyzę poniesione przez podmiot zajmującym się profesjonalnie skupem wierzytelności od poszkodowanych w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i szacowaniem szkód komunikacyjnych oraz ich dochodzeniem na drodze sądowej pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym i wchodzą w zakres odszkodowania (art. 361 k.c.) należnego od ubezpieczyciela sprawcy szkody w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych?”.
Sąd pytał o terminy przedawnienia
W drugim przypadku chodziło o to, czy termin przedawnienia roszczeń regresowych to efekt luki w orzecznictwie, które dotychczas nie rozstrzygnęło tej kwestii. Zagadnienie prawne zostało skierowane przez Sąd Okręgowy w Szczecinie. Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2022 r. (sygn. akt: II Ca 451/22) zwrócił się on do Sądu Najwyższego z następującym pytaniem:
„I. Czy przepis art. 110 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) jest przepisem szczególnym, o którym mowa w art. 118 k.c., określającym ogólne terminy przedawnienia roszczeń;
w przypadku odpowiedzi pozytywnej:
II. czy roszczenie regresowe Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych do osoby, która zaniechała zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego (art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) przedawnia się z upływem trzech lat od dnia spełnienia świadczenia;
w przypadku odpowiedzi negatywnej na pierwsze pytanie:
III. czy dla roszczenia regresowego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych do osoby, która zaniechała zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego (art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) termin przedawnienia wyznacza przepis art. 4421 § 1 k.c.?”.
W obu przypadkach SN rozstrzygał w trzyosobowym składzie.
Sygnatury spraw: III CZP 8/23 oraz III CZP 14/23.
(AM, źródło: SN, gu.com.pl)
