Wysokość sumy gwarancyjnej dla umów obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych określona w przepisach obowiązujących w chwili orzekania nie może stanowić jedynego kryterium waloryzacji na podstawie art. 3571 k.c. – uznał siedmioosobowy skład Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej, odpowiadając na pytanie o mechanizm waloryzacji sumy gwarancyjnej w OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.
Sprawa trafiła do SN w wyniku złożenia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 8 grudnia 2020 r. wydanego przez Sąd Apelacyjny w Łodzi (sygn. akt I ACa 1038/19). Rozpatrujący ją w Izbie Cywilnej sędziowie Piotr Telusiewicz, Tomasz Szanciło i Krzysztof Wesołowski zdecydowali 20 lutego 2024 r. (sygn. sprawy II CSKP 1372/22) o przedstawieniu siedmioosobowemu składowi Sądu Najwyższego następującego zagadnienia prawnego:
„Czy w przypadku waloryzacji, na podstawie art. 3571 § 1 k.c., sumy gwarancyjnej określonej w umowie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającej z nieobowiązujących już przepisów przewidujących niższą jej wysokość, niż przepisy obowiązujące w chwili orzekania, kryterium waloryzacji stanowi aktualna wysokość sumy gwarancyjnej dla umów obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych określona w przepisach obowiązujących w chwili orzekania?” (sygn. sprawy III CZP 17/24).
W odpowiedzi 15 stycznia SN podjął uchwałę o następującej treści:
„Wysokość sumy gwarancyjnej dla umów obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych określona w przepisach obowiązujących w chwili orzekania nie może stanowić jedynego kryterium waloryzacji na podstawie art. 3571 k.c.”.
Jak wskazał serwis prawo.pl, takie rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego oznacza, że „jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykonania zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy”.
(AM, źródło: SN, prawo.pl, gu.com.pl)
