Przepisy ograniczające odpowiedzialność dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich za szkody w uprawach i płodach rolnych nie naruszają Konstytucji RP – orzekł 5 grudnia Trybunał Konstytucyjny.
Sprawa rozpatrywana była przez TK w odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Rejonowego w Pile dotyczące wyłączenia odpowiedzialności odszkodowawczej za szkody wyrządzone w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny. Rozpatrując sprawę, w której rolnik wniósł o zasądzenie od koła łowieckiego pieniędzy z tytułu szkód spowodowanych przez zwierzęta w uprawach na jego działkach, SR powziął wątpliwości co do konstytucyjności art. 48 pkt. 2 i 4. Sąd uznał, że przepisy te mogą faworyzować dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich wobec posiadaczy upraw lub płodów rolnych.
Jednak 5 grudnia Trybunał Konstytucyjny orzekł jednogłośnie, że:
- Art. 48 pkt. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie jest zgodny z art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
- Art. 48 pkt. 4 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 Konstytucji.
TK umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.
W uzasadnieniu wyroku Trybunał wskazał, że art. 48 pkt. 2 prawa łowieckiego stanowi, iż odszkodowanie nie przysługuje posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich sprzętu w terminie 14 dni od dnia zakończenia okresu zbioru tego gatunku roślin w danym regionie, określonego przez sejmik województwa w drodze uchwały. Zdaniem TK pozostawienie upraw i płodów rolnych bez ich sprzętu lub niedokonanie sprzętu przez okres dłuższy niż uzasadniony prawidłowym prowadzeniem uprawy może być traktowane w kategoriach przyczynienia się do powstania szkody. Brak jakiegokolwiek ograniczenia czasowego zbiorów mógłby doprowadzić do znacznego zwiększenia częstotliwości występowania szkód w uprawach i płodach rolnych.
Z kolei odnosząc się do art. 48 pkt. 4 prawa łowieckiego, TK wskazał, że przepis ten stanowi, iż odszkodowanie nie przysługuje za szkody nieprzekraczające wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na 1 hektar uprawy. Trybunał ocenił, że takie ograniczenie ma swoje uzasadnienie w przesłankach wymienionych w art. 31 ust. 3 Konstytucji.
– Ważne dobro wspólne, wynikające z zapewnienia efektywnej ochrony środowiska, niesie ze sobą konieczność znoszenia niedogodności związanych z ochroną dzikich zwierząt. Jako takie, uzasadnia w szczególności konieczność dźwigania znikomych szkód w uprawach i płodach rolnych przez właścicieli i posiadaczy gruntów rolnych – stwierdził sędzia sprawozdawca TK Jarosław Wyrembak.
(AM, źródło: TK)
