W ubiegłym roku Komisja Nadzoru Finansowego nałożyła w sumie trzydzieści dwie kary finansowe na podmioty nadzorowane. Jedna czwarta sankcji została nałożona na firmy ubezpieczeniowe.
Łączna wartość ośmiu kar dla przedstawicieli sektora finansowego wyniosła 1,1784 mln zł. To bardzo niewiele, jeśli wziąć pod uwagę fakt, że jedynie sankcja nałożona na Lubelski Chmiel Investment sp. z o.o. miała wartość 7,9 mln zł, a grzywnami przekraczającymi kwotę 1 mln zł ukarane zostały jeszcze takie podmioty, jak ING BSK i mBank (po 4,3 mln zł), PGF Polska Grupa Fotowoltaiczna (2,4 mln zł), Copernicus Securities (3,15 mln zł) czy Noble Funds TFI (10 mln zł).
Najwięcej spośród ukaranych firm ubezpieczeniowych musiał zapłacić PZU SA – 397 tys. zł. Na tę kwotę złożyła się tylko jedna kara, która jednocześnie była grzywną o najwyższej jednostkowej kwocie nałożoną na przedstawicieli sektora ubezpieczeniowego w 2021 roku. Po dwie sankcje zostały nałożone przez Komisję na Generali, które musiało zapłacić łącznie 317,6 tys. Zł, oraz UNIQA TU – 83,2 tys. zł. Ponadto ukarane zostały Open Life (200 tys. zł), TUiR Warta (80 tys. zł) i Exito Broker (100 tys. zł).
Najczęstszą przyczyną nałożenia kar było naruszenie art. 14 ust. 1-3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w związku ze stwierdzeniem 8 przypadków opóźnień w przyznaniu i wypłacie odszkodowania lub niedopełnienia obowiązków informacyjnych. Z tego tytułu nakładano sankcje na Generali i UNIQA (w obu przypadkach dwukrotnie), Wartę oraz PZU SA.
Z kolei Open Life musiał uiścić grzywnę za brak zapewnienia skutecznego systemu zarządzania aktywami i zobowiązaniami w odniesieniu do ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych w ramach produktu Capital Plus, co stanowi naruszenie art. 56 ust. 1 w związku z art. 57 ust. 2 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz lokowanie środków ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych w ramach w/w produktu w aktywa, których ryzyka towarzystwo nie mogło właściwie określić, mierzyć oraz którym nie mogło właściwie zarządzać, co stanowiło naruszenie art. 276 ust. 1 w związku z art. 276 ust. 2 wspomnianej powyżej ustawy.
Natomiast sankcje dla Exito Broker były pochodną dwóch naruszeń:
- art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń – wykonywanie czynności brokerskich przy pomocy osób niewpisanych do rejestru brokerów lub niespełniających wymogu, o którym mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1 lit. e) w/w ustawy;
- art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń – niejasne i nierzetelne informowanie klientów o faktycznej roli osoby współpracującej z brokerem w procesie dystrybucji ubezpieczeń i charakterze zleconych jej czynności.
Artur Makowiecki
